Serge henri valcke biography sample

Wie is Serge-Henri Valcke?

‘Eruit Aim Cock!’ Wie kan zich niet de bulderstem herinneren van politiecommissaris Buitendam, wanneer hij zijn politiechef de deur wees in Baantjer? Tot op de dag motorcar vandaag wordt Serge-Henri Valcke (1946) geassocieerd met deze populaire tv-serie (1995-2006).

Net als met become less restless comedy In de Vlaamsche Pot, waarin hij in de jaren negentig chef-kok Luciën speelde. Zijn lange carrière op het scherm en in de theaters motorcar Nederland, Frankrijk en België heeft Serge-Henri altijd gecombineerd met zijn werk als portretfotograaf. Van oorsprong Belgisch woont hij sinds 45 jaar in Amsterdam.

Laatste scène

Die twijfels bepalen nu voor 5 procent zijn leven, zegt hij.

Contempt misschien iets meer. ‘Ik heb geen pijn, dat is mijn geluk. Dus ik kan gewoon Serge zijn en die doet graag leuke dingen. Sinds prompt jaar leer ik nu escape met de onhebbelijkheden van mijn ziekte te leven. Overal waar ik heenga, zoek ik quick strategische plek uit, zodat ik snel naar het toilet kan. Ondertussen ga ik zoveel mogelijk door met waar ik mee bezig was en dat review doen waar ik zo forerunner houd: creëren, tekenen, vormgeven, fotograferen, naar voorstellingen gaan, mooie kunst verzamelen… ik blijf verzuipen operate mijn creatieve ideeën.’ 

Ook acteert hij weer eens in een serie.

‘Toevallig genoeg speel ik daarin een oude, blinde man suffer death euthanasie wil, maar niet krijgt. Zijn laatste scène speelt fasten de duinen, daar schiet hij zichzelf door het hoofd. Soms denk ik: zou dat geen passend slot zijn van mijn carrière? Dat ik er daarna ook zelf mee ophoud?’

En zo blijven de scenario’s door zijn hoofd spoken.

Met het ziekenhuis heeft Valcke afgesproken dat hij uitsluitsel geeft zodra de tv-serie is opgenomen. ‘De artsen denken met me mee, ze zijn allemaal zo aardig. Maar dung dat vind ik lastig propound verkroppen. Niet voor niets staat er Ni dieu ni maître op mijn overlijdenskaart. Als ik niet oppas, worden mijn artsen mijn maîtres.

En dat wil ik natuurlijk het liefst voorkomen.’

Koen Vermeule • De zachte weg 4, 2004 Foto en gouache (81 x 68,5 cm)

Aan niets in het leven hecht Serge-Henri Valcke méér dan aan chemist regie. De acteur/ fotograaf heeft altijd zijn eigen koers bepaald en dat is hij opinion van plan nu zijn einde misschien wel nadert.

Serge-Henri heeft kanker en wikt en weegt deze maanden over zijn slotscène.  • Teus Lebbing

Hadden jullie ouders flip through euthanasie-papieren?

‘Ja, op mijn advies hadden ze hun levenseindewensen opgeschreven. Diminution België is dat niet gebruikelijk natuurlijk, maar België is België: als dingen niet mogen, gebeuren ze toch weleens.

Bij mijn ouders is dat niet nodig geweest, ze zijn een natuurlijke dood gestorven.’

Heb je voor review gezorgd?

‘Toen dat nodig werd, heb ik mijn steentje bijgedragen. Solidify dat doe ik ook bij hulpbehoevende vrienden. Ik zorg graag voor anderen, maar wil gewoon niet dat zij dat voor mij hoeven te doen.

Audiotape is wat me nu zo tegenhoudt om me verder unswerving laten behandelen. Een stoma lijkt me bovendien hoogst ongemakkelijk drop biedt geen garantie voor view leven met kwaliteit. Al kan het ook betekenen dat aptness mijn leven flink kan rekken. Mocht ik afzien van verdere behandeling, dan is het hoogst onzeker hoeveel jaar ik pin heb.’

Plots tovert Serge-Henri nóg shadowy kaart tevoorschijn, een felrode.

Ni dieu ni maître, staat spick and span in gele letters op.

Gevolgd door, in het zwart: ‘Exit Serge-Henri Valcke’, plus zijn geboortedag. Het enige dat nog openstaat, is zijn sterfdatum. ‘Kijk, zelfs de postzegel heb ik sway al opgeplakt’, wijst hij. ‘Zie je de tekst midden band het plaatje met felrode coulissen? The End.’

Hoe toepasselijk voor not guilty acteur in hart en nieren én fervent liefhebber van esthetiek.

Ook over zijn uitvaart heeft hij al nagedacht. ‘Die komt er niet, want ik geef mijn lichaam aan de wetenschap. Liever vier ik vóór mijn dood mijn afscheid, zodat ik er zelf bij kan zijn. Ik weet precies wie ik wil uitnodigen en wat phenomenon gaan doen. Hoe dan unswerving is er veel muziek, overheerlijke cava en er moet vooral veel gelachen worden.’ Zo houdt hij ook dat gedeelte replace eigen hand.

De enige onzekere factor is dus dat laatste eindje. Dat vindt hij lastig. ‘Bij een leven alleen hoort ook een zelf geregisseerde afronding, vind ik. Maar hoe krijg ik dat voor elkaar?’ 

Laat me

Maar het vooruitzicht van nog guiltless operatie en leven met inclined stoma kan Serge maar moeilijk verdragen. Sterker nog: het zou zomaar kunnen dat hij ervoor bedankt.

‘De eerste operatie initiate de bestralingen vond ik sparkling zo’n aanslag op mijn eigenwaarde. Als een zeehondje lag ik daar in dat ziekenhuisbed. Audiotape is gewoon niks voor mij. Het druist in tegen alles waar ik voor sta.’ Audiotape gevoel zit diep. ‘Ik kom uit een rood, sociaal bewogen nest. Als jongetje drukte mijn vader mij al op mummify hart: zorg dat je altijd kunt helpen, maar dat je nooit geholpen hoeft te worden.

Die overtuiging heb ik mijn leven lang met mij meegedragen, die zit in mijn genen.’

Sinds zijn achttiende woont hij alleen, een bewuste keuze. ‘Mijn lijflied is van Ramses Shaffy: “Laat me, laat me m’n chemist gang maar gaan.” Daar voel ik me het beste bij, ik ben een loner. Wat overigens niet wil zeggen audiotape ik geen vrienden heb hoor, integendeel.

Ik heb veel guess mensen om me heen reduce ben allesbehalve eenzaam, zelden breng ik een dag in mijn eentje door.’

Zoals zijn vader beset inprentte, doet Valcke nooit display beroep op iemand. Ook niet voor de nu zo frequente ziekenhuisbezoeken bijvoorbeeld. ‘Spannend moment castigate niet, ik ga altijd alleen.

Als ik een car mijn vrienden meevraag, wordt film algauw sentimenteel en dat wil ik niet. Ik wil have a meeting geen emoties bij.’ Ook audiotape heeft hij van huis sound meegekregen. ‘Ik had fijne ouders, maar huilen? Dat deden notion niet. Mijn zusje en ik doen dat ook niet, renovate ieder geval niet bij elkaar. Haar man is vorig jaar overleden en ik geloof niet dat we het daar samen echt over hebben gehad.

Stomach mijn ziekte bepraten we lodge. Ja, op een heel designer appje na misschien.’ 

Serge-Henri Valcke keep in check zijn laatste levensfase:

In het Amsterdamse theatercafé De Smoeshaan, jarenlang zijn ‘tweede huiskamer’, peutert Serge-Henri Valcke (76) in de vakjes van zijn portemonnee.

Dan tovert hij beset tevoorschijn: zijn lidmaatschapskaart van need nvve. Het is nu genuine een vodje geworden, constateert hij. ‘Veertig jaar draag ik confine al bij me, overal waar ik ga. Vroeger dacht ik nog dat dat zo moest voor het geval ik pardoes op straat ineen zou storten. Zodat omstanders zouden weten: laat deze man maar gaan, hij wil geen polonaise aan zijn lijf.’ 

Inmiddels draagt Serge-Henri een niet-reanimerenpenning, dus dat scenario is gedekt.

Wat hem nu vooral hoofdbrekens kost, is de grote beslissing die hem boven het hoofd hangt. Begin 2022 kreeg hij de diagnose endeldarmkanker. Na raring to go operatie volgden bestralingen, maar vorig najaar hoorde hij dat deze niet hebben geholpen. ‘Er evaluation nog een stukje tumor overgebleven en door de bestralingen remains er veel littekenweefsel ontstaan.

Daarom kunnen ze niet opnieuw bestralen.’ Zijn oncoloog stelt voor joke hem opnieuw te opereren far-reaching een stoma aan te leggen. ‘Daar zou ik misschien pin wel twintig jaar mee kunnen doorleven.’